สาวชาวนา

อ้ายเอ้ยย..
นาอ้ายปักดำไว้ จนข้าวเขียวอยู่กลางท่ง
อ้ายบ่โงต่าวโค้ง คืนถิ่นดินอีสาน
ผู้สาวนาได้นั่งคอย ใจห่วงหาอยู่ทางบ้าน
นั่งแนมทางจนเมื่อยล้า ขาเหมิดแฮงสิก้าวย่าง
ควมที่เคยจาต้าน คำหวานเว้าน้องฮ่ำฮอน
อ้ายลืมคอนบ่อนเคยซ้น ลืมท่งนาที่เคยย่าง
มาปักหลักหัวใจไว้ ทางใจอ้ายได้ห่างไล
ใจดำแท้บ่าวพี่ชาย เป็นหยังอ้ายบ่หล่ำแงง..แท้น้อ อ้ายเอย